[Video currently missing on YouTube.]
שיר יידיש
גװאַלד זשע ברידער, װאָס שלאָפֿט איר? אײנס, צװײ, דרײַ, פֿיר ס’איז שוין צײַט צו זאָגן תּהילים (גײן דאַװנען, גײן לערנען, זײַן ייִדן) אײנס, צװײ, דרײַ, פֿיר נישט קײן תּהילים, נאָר געשלאָפֿן! צו װאָס טויגסטו אויף דער װעלט? מיט װאָס װעסטו קומען אויף יענער װעלט? הער זיך אײַן, ייִדעלע. אוי, הער זיך אײַן, מײַן זיס ייִדעלע, מײַן טײַער ייִדעלע… נאָר הער זיך אײַן מיט אַ סך האַרץ, מיט אַ סך נשמה. אויב נישט קײן תּהילים (…) ביסטו נישט קײן ייִד. און אויב דו ביסט נישט קײן ייִד, איז נאָר געשלאָפֿן
The last stanza is a loving and heartfelt cry for us to listen, to listen deeply with a lot of heart, with a lot of soul … ‘If you’re not saying Tehilim, if you’re not davening, if you’re not learning, and you are only sleeping, then you’re not (living as) a Yid, you’re not (being) a Yid. And if you’re not being a Yid, what is your value in this world, what will you bring with you to the Coming World?’
Loosely translated this means; “It’s awesome brother, it’s awesome (time)! Brother, what are you doing sleeping? It’s time to say Tehillim, it’s time to daven, it’s time to learn! So why are you sleeping? If you’re not saying Tehillim, if you’re not davening, if you’re not learning, and you are only sleeping, what is your purpose in this world, what will you come [bring with you] to next world?”